Καπνίζω άρα υπάρχω...

Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι το κάπνισμα είναι μια βλαβερή συνήθεια, που όμως είναι πολύ δύσκολο να την κόψει κανείς, γιατί αυτά που του προσφέρει είναι πολύ δύσκολο να τα αποχωριστεί. Και μάλιστα αυτό το πιστεύουν και οι μη καπνιστές, παρ' ότι δε γνωρίζουν οι ίδιοι τι απόλαυση βρίσκει ένας καπνιστής στο τσιγάρο. Επίσης, ο κυριότερος λόγος που  κάνει κάποιον να προσπαθήσει να κόψει το κάπνισμα είναι το γεγονός ότι κάνει κακό στην υγεία, και δευτερευόντως ότι είναι πολύ δαπανηρό. Ε, λοιπόν όσες φορές κι αν προσπάθησα κι εγώ να το κόψω, έχοντας τα παραπάνω στο μυαλό μου, απέτυχα παταγωδώς και μάλιστα κάθε φορά κατέληγα να καπνίζω περισσότερο από πριν, αφού κατά την περίοδο διακοπής η λαχτάρα μου για ένα τσιγάρο γιγαντωνόταν.

Ένα βράδυ που έψαχνα στο internet για τρόπους διακοπής καπνίσματος, έπεσα πάνω στη σελίδα του Θανάση, ο οποίος έχει κάνει μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια στο να ενημερώσει τον κόσμο για την παγίδα του καπνίσματος. Από εκεί ήρθα και για πρώτη φορά σε επαφή με τη μέθοδο του μακαρίτη πια Allen Carr, ο οποίος ήταν ίσως ο πρώτος που αντιλήφθηκε τη μεγάλη απάτη των καπνοβιομηχανιών, αλλά και πως μπορούμε να αποδεσμευθούμε από αυτή, με πολύ εύκολο τρόπο. Και τα δύο βιβλία τα προτείνω ανεπιφύλακτα, σε οποιονδήποτε καπνιστή, ακόμα κι αν δε σκέφτεται να κόψει το κάπνισμα άμεσα, αλλά και σε όσους το έχουν κόψει με οποιαδήποτε άλλη μέθοδο. Για περισσότερες πληροφορίες γύρω από αυτή τη μέθοδο, επισκεφτείτε τη σελίδα τους. 

Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτό που κατάλαβα είναι ότι είχα υποστεί τόσο μεγάλη και ύπουλη πλύση εγκεφάλου από τη στιγμή που γεννήθηκα, για τα "οφέλη" του καπνίσματος, που πραγματικά απόρρησα πως άντεξα μέχρι τα 16 για να το αρχίσω. Όλα όσα πίστευα για το τσιγάρο, ήταν ένα τεράστιο ψέμα, το οποίο μου το είχαν προσφέρει με ένα τόσο ωραίο περιτύλιγμα που νόμιζα ότι είχα βρει κάτι εξαιρετικά πολύτιμο. Από τη στιγμή όμως που διάβασα το βιβλίο του Θανάση και αργότερα του Allen Carr, κατάλαβα ότι κάτι άλλαξε μέσα μου για πάντα. Ήξερα ότι ήταν θέμα χρόνου να κόψω το κάπνισμα. Μου πήρε βέβαια σχεδόν 3 χρόνια προσπαθειών για να πείσω και το υποσυνείδητό μου για όλα αυτά που το μυαλό μου έβλεπε πλέον ξεκάθαρα, και χρειάστηκε να καταφύγω και στην ημερήσια συνεδρία της μεθόδου Allen Carr, όπου εκεί πλέον όλα ξεκαθάρισαν τόσο απόλυτα στο μυαλό και στο υποσυνείδητό μου (Άγιε Πάνο σ' ευχαριστώ ... ξέρει αυτός!) που εδώ και 11 μήνες δεν έχω βάλει τσιγάρο στο στόμα μου και το κυριότερο ... χωρίς σχεδόν καθόλου συμπτώματα στέρησης.

Ήξερα πλέον ότι όταν ξυπνάω το πρωί και νιώθω αυτή τη ζαλάδα και τον ελαφρύ, καταρχήν, πονοκέφαλο, (που αν δεν καπνίσεις άμεσα, γίνεται ένας  απίστευτα φρικτός πονοκέφαλος πλαισιωμένος με πολλά νεύρα), δεν ήταν ένδειξη ότι μου λείπει νικοτίνη, αλλά αντίθετα ήταν λόγω της δηλητηρίασης που είχα υποστεί την προηγούμενη μέρα από το τσιγάρο. Ξαφνικά το φάρμακό μου, έγινε δηλητήριο. Δεν κάπνιζα για να μην υποφέρω, αλλά υπέφερα επειδή κάπνιζα. Εκεί όλα είχαν τελειώσει με τα περίφημα συμπτώματα στέρησης. Για περίπου μια εβδομάδα, άντε δυο, ένιωθα λίγο περίεργα και μετά τέλος. 

Μετά είχα να πολεμήσω με όλους τους μύθους που μου είχαν καρφώσει στο κεφάλι από μικρό παιδί. 
-είσαι στεναχωρημένος? κάτσε να κάνουμε ένα τσιγαράκι να πάνε τα φαρμάκια κάτω. 
-είσαι χαρούμενος? άναψε ένα τσιγάρο να γουστάρεις.
-είσαι αγχωμένος? μάντεψε, πρέπει να καπνίσεις. τί δεν έχεις τσιγάρα? σου τελειώσανε? αμάν και πως θα ξεαγχωθείς τώρα. Τρέχα γρήγορα να αγοράσεις. Δεν πειράζει που είναι 3 τη νύχτα. Εδώ λέμε δεν έχεις τσιγάρα. Καταλαβαίνεις? ... κι έτρεχα μέσα στη νύχτα να αγοράσω τσιγάρα, για να ξεαγχωθώ από κάτι που μάλλον με άγχωνε πολύ λιγότερο από το γεγονός ότι δεν είχα τσιγάρα.
-είσαι ήρεμος? άκου ρε φίλε ησυχία. άναψε ένα τσιγάρο να το απολαύσεις.
-είσαι κουρασμένος? κάνε ένα τσιγάρο να ξυπνήσεις για να έχεις καθαρό μυαλό να δουλέψεις κι άλλο.
-δε σε παίρνει ο ύπνος? άναψε ένα τσιγάρο να χαλαρώσεις και θα κοιμηθείς σαν πουλάκι.
...
...
...

Ε, λοιπόν τώρα που τα γράφω μου έρχεται να με μουτζώσω. Είμαι και επιστήμονας. Είναι δυνατόν να υπάρχει ουσία που να σε διεγείρει όταν έχεις να δουλέψεις, αλλά να σε ηρεμεί όταν θέλεις να κοιμηθείς? Τι να πω? Το είχα χάψει όπως οι περισσότεροι από εμάς, αφού αυτό με είχαν μάθει. Ποιοι? Πως? Εδώ είναι το ωραίο. Και εδώ είναι που θέλω να εστιάσω την προσοχή μου πλέον. Υπάρχουν άμεσοι και έμμεσοι τρόποι προβολής του καπνίσματος, και ενώ τους άμεσους πάνε σιγά σιγά να τους καταργήσουν, οι έμμεσοι είναι και οι πιο αποτελεσματικοί. Μια διαφήμιση τσιγάρου για παράδειγμα είναι ένας άμεσος τρόπος, απαγορευμένος νομίζω όχι μόνο στην τηλεόραση αλλά πλέον παντού. Δε λέω, καλώς απαγορεύτηκαν οι διαφημίσεις τσιγάρων, αλλά δεν κάνανε και τόσο κακό. Έβλεπε ένα παιδί ότι είναι κάτι που δεν το αφορά και δεν έδινε σημασία. Μια ταινία όμως, που δείχνει τον ήρωα αφού έχει τελειώσει μια δύσκολη αποστολή να ανάβει ένα τσιγάρο ευχαριστημένος, τι μήνυμα δίνει άραγε? Θα μου πεις είναι κομμάτι του ρόλου. Δεν το πιστεύω πια. Είμαι πεπεισμένος ότι σε μεγάλο ποσοστό, η εμφάνιση τσιγάρου σε ταινία, video clip, cartoon ή οποιαδήποτε άλλη μορφή εικόνας, συνοδεύεται και με αμοιβή από τις καπνοβιομηχανίες. Μπορεί να ακούγεται λίγο τραβηγμένο αλλά το πιστεύω.

Η χειρότερη όμως μορφή προβολής του τσιγάρου, που μάλιστα γίνεται και εντελώς δωρεάν, είμαστε εμείς οι ίδιοι οι καπνιστές. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό γιατί είναι πολύ σημαντικό. Κάθε καπνιστής που "απολαμβάνει" το τσιγάρο του μπροστά σε ένα παιδί, γίνεται ο ίδιος η καλύτερη διαφήμιση. Το μυαλό λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, που ο συνδυασμός απόλαυσης και τσιγάρου γίνεται αυτόματα, και ότι και να του πεις μετά του παιδιού για το πόσο κακό είναι το κάπνισμα, δεν έχει καμία ισχύ μπροστά στην εικόνα της απόλαυσης που έχει μόλις δει. Ακόμα και η εικόνα ενός άρρωστου που καπνίζει ακόμα, ενώ θα μπορούσε να δηλώνει κατάντια, στα μάτια ενός παιδιού μπορεί να μεταφραστεί ως: για να καπνίζει ακόμα κι όταν είναι άρρωστος, και μάλιστα για να προτιμάει να πεθάνει, παρά να κόψει το κάπνισμα (σε βαριές περιπτώσεις), αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι πολύ ωραίο αυτό που κάνει.

Αυτό που λέω, είναι ότι έχουμε καταστρέψει εμείς οι καπνιστές (δε με βγάζω απ' έξω ακόμα) σε μεγάλο βαθμό την υγεία μας και την προσωπικότητά μας. Ας μη γινόμαστε η αιτία να συνεχιστεί αυτό και στις επόμενες γενιές. Ας προστατέψουμε όσο μπορούμε τα παιδιά μας.