Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ

Εχω καιρό να γράψω και ομολογώ ότι στο μεγάλο αυτό διάστημα έχασα λίγο τον προσανατολισμό μου. Περάσανε 3-4 μήνες χωρίς καμία ανάρτηση, λόγω του ότι δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Δε είναι ότι δεν έχω τίποτα να γράψω. Αντιθέτως έχω πολλά να γράψω αλλά δεν προλαβαίνω να τα επεξεργαστώ, ώστε να βγάζουν ένα αποτέλεσμα... ένα συμπέρασμα. Αποφάσισα λοιπόν ότι είναι καλύτερο να γράφω κάτι, έστω και ακατέργαστο παρά το απόλυτο κενό. Ενημερώνω λοιπόν για την πρώτη δράση αυτού του blog. 

Από τον Αύγουστο έχω στείλει το παρακάτω mail στο Δήμο Γαλατσίου:
Κε Τσίρο,

Ονομάζομαι Μικέδης Κωνσταντίνος και είμαι πατέρας ενός κοριτσιού 2 ετών και ενός αγοριού 4 μηνών. Επειδή φαντάζομαι ότι ο χρόνος σας είναι περιορισμένος θα είμαι σύντομος και ελπίζω να καταφέρω να σας ευαισθητοποιήσω.

Σας στέλνω την παρούσα επιστολή, προκειμένου να θίξω το θέμα του καπνίσματος (και πιο συγκεκριμένα τη συσσώρευση αποτσίγαρων) μέσα στις παιδικές χαρές). Θα παρακάμψω πολύ σύντομα το θέμα της διαπαιδαγώγησης και του παθητικού καπνίσματος των παιδιών από τα αναμμένα τσιγάρα δίπλα τους, καθώς το θεωρώ μηδαμινής σημασίας μπροστά στο θέμα της κατάποσης ενός αποτσίγαρου από ένα παιδί. Δεν ξέρω κατά πόσο είστε ενημερωμένος (κι εγώ δεν ήμουνα μέχρι που συνάντησα μια γιαγιά που μάζευε αποτσίγαρα και μου είπε ότι παραλίγο να χάσουν την εγγονή της), αλλά η κατάποση ακόμα και 1 εκατοστού καπνού μπορεί να ρίξει σε κώμα ένα μωρό!!! Η μοναδική αντιμετώπιση είναι η πλύση στομάχου και η χορήγηση ενεργού άνθρακα και πάντα με την προϋπόθεση ότι ο γονιός θα προλάβει να πάει το παιδί στο νοσοκομείο γιατί η επίδραση είναι ταχύτατη. (*μπορείτε πάντα να κάνετε και τη δική σας έρευνα αν νομίζετε ότι είμαι υπερβολικός) Είμαι σίγουρος ότι οι γονείς που καπνίζουν και πετάνε τα τσιγάρα τους μέσα στη παιδική χαρά, δίπλα ακριβώς από μωρά που παίζουν με τα πετραδάκια και πολλές φορές τα βάζουν στο στόμα τους, δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουν τους πιθανούς κινδύνους. Αν τους γνωρίζουν και παρόλα αυτά το κάνουν, τότε μιλάμε τουλάχιστον για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο, αν όχι για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση.  Πώς θα αντιδρούσαν άραγε αν κάποιος πέταγε μια χρησιμοποιημένη σύριγγα μπροστά στο παιδί τους?

Προσωπικά, αν και έχω φροντίσει να μάθω στο παιδί μου ότι το αποτσίγαρο πρόκειται για σκουπίδι που το πετάμε ή δεν ασχολούμαστε καθόλου με αυτό, είμαι αποφασισμένος να ξεκινήσω μια προσπάθεια ενημέρωσης των γονιών, και πιστεύω ότι θα έπρεπε να γίνει και κάτι πιο οργανωμένο από το Δήμο. Πιθανώς μια ταμπέλα σε κάθε παιδική χαρά που να ενημερώνει για τους κινδύνους και να απαγορεύει το κάπνισμα, μοίρασμα ενημερωτικών φυλλαδίων στους παιδικούς σταθμούς και στα σχολεία, θα ήταν ίσως καλές κινήσεις για αρχή. Στη συνέχεια, το μάζεμα σταδιακά από τις παιδικές χαρές όλων των αποτσίγαρων (αν υπάρχει έλλειψη προσωπικού, είμαι σίγουρος ότι μετά την ενημέρωση θα βρεθούν πολλοί εθελοντές γονείς) και μια πιθανή φύλαξη για τον πρώτο καιρό.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και θα περιμένω απάντησή σας.

Υ.Γ. καλώς ή κακώς πιστεύω ότι μερίδιο ευθύνης πέραν από τον ένοχο, φέρει και όποιος μπορούσε να κάνει κάτι για να αποφευχθεί ένα ατυχές γεγονός και δεν το έκανε. Η γιαγιά εκείνη, πέραν του ότι πιθανώς γλίτωσε τα δικά μου παιδιά από περιπέτειες, άθελά της, με έκανε συνυπεύθυνο σε ένα πιθανό μελλοντικό ατύχημα, αν δεν κάνω κάτι.  Ελπίζω ότι μετά την επιστολή μου θα αισθάνεστε κι εσείς με τον ίδιο τρόπο.


Με εκτίμηση, 

 Η αλήθεια είναι ότι μετά από μερικές εβδομάδες είχα τηλεφωνική επικοινωνία με εκπρόσωπο του Δήμου ο οποίος μου υποσχέθηκε ότι θα μεριμνήσει για την τοποθέτηση ταμπέλων στις παιδικές χαρές, προς ενημέρωση των γονιών. Από τότε μιλήσαμε αρκετές φορές και πάντα έδειχνε ότι τα πράγματα ήταν σχεδόν έτοιμα....
Μετά από 6 μήνες απραξίας αποφάσισα να κάνω κάτι μόνος μου. Λυπάμαι μόνο που πιστεύοντας τα λόγια του δημοτικού συμβούλου, καθυστέρησα τόσο πολύ. Σε μερικές μέρες θα κάνω ανάρτηση με την πρώτη μου δράση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου